Pszczelarz by otrzymać konkretny rodzaj miodu na przykład miód rzepakowy musi swoje ule przygotować i wywieść na dany pożytek. Pszczoły zbierają nektar wraz z pyłkiem, który znajduję się najbliżej ich ula. Pszczoły w ulach, które zostały wywieziona w pobliżu pól gryczanych, to tego nektaru zbiorą najwięcej, ponieważ mają do niego najłatwiejszy dostęp, co w konsekwencji przyczyni się do powstania miodu gryczanego. Dlatego też pszczelarze wyszukują miejsca w których mogą postawić swoją pasiekę, by po czasie otrzymać wybrany rodzaj miodu. Rzepak jest kolejną rośliną miododajną, zakwita już w maju a jego kwitnienie trwa około 30 dni. Jeśli ma dobre warunki uprawne i obfite nawożenie może dać nawet około 140 kilogramów surowca miodowego na jeden hektar. Miód rzepakowy charakteryzuje się jasną barwą, jest miodem, który krystalizuje najszybciej ze wszystkich miodów. Gdy proces krystalizacji dobiegnie końca jego konsystencja jest kremowa i delikatnie ziarnista. Miód rzepakowy jest najbardziej popularnym miodem w Polsce.   Jedną z najbardziej miododajnych roślin jest gryka zwyczajna, w Polsce uprawiana już od kilkuset lat. Jej kwiat jest pięciolistny a kielich w kolorach białym i różowym. Roślina ta jest uznawana za jedną z najbardziej miododajnych, daje około 200 kilogramów surowca miodowego z jednego hektara przy sprzyjających warunkach. Miód gryczany jest miodem ciemnym a jego kolorystyka może przechodzić od brązowej aż po czerń. Krystalizuje grubo, posiada ostry smak i specyficzny zapach.   Mniszek pospolity posiada duże koszyczki oraz żółte języczkowate kwiaty. Pospolicie występuje na łąkach, przydrożnych pasach zieleni, w parkach i ogrodach przydomowych. Jego wydajność miodowa jest dość niska, ponieważ około 20 kilogramów na hektar. Miód miszkowy charakteryzuje się słodkim smakiem oraz jasną barwą, proces krystalizacji tego miodu jest bardzo szybki. Facelia błękitna jest rośliną uprawianą głównie pod pszczoły. Okres wegetacji tej rośliny trwa około 100 dni. Facelia wychodzi po 8 dniach, zakwita przez 50 dni od daty wysiewu oraz kwitnie przez 5 tygodni. Dzięki krótkiemu okresowi wegetacji roślinę tą można siać w różnych terminach wyliczając, kiedy będziemy chcieli z niej pożytkować. Według badań przeprowadzonych (Zimna 1959) wydajność miodowa może być od 180 kilogramów do nawet 1100 kilogramów na hektar. Tak wysoka wydajność może być tylko przy bardzo urodzajnych glebach lessowych, które są nawożone a podczas wegetacji panują sprzyjające warunki atmosferyczne. Miód faceliowy jest miodem jasnym, świeży jest o barwie żółtej jednak wraz z krystalizacją lekko jaśnieje. W smaku jest miodem łagodnym chociaż momentami można w nim wyczuć kwaskowatość a w zapachu możemy wyczuć kwiatowe nuty. Nawłoć jest rośliną o liściach lancetowatych, zaostrzonych. Kwiaty są drobne i żółte a roślina ta kwitnie późno w sierpniu i wrześniu. Wydajność nawłoci może sięgać nawet 700 kilogramów na hektar. Miód nawłociowy jest miodem o barwie jasnej wpadającej w oliwkę. W smaku często można wyczuć nutę cytrynową.

Herbata z miodem znana jest nam od pokoleń. Pita przez ludzi w każdym wieku, spotkana w wielu kulturach. Dlaczego jest taka wyjątkowa? Wyjaśnimy Ci to w dalszej części artykułu. Zdrowie zamknięte w bursztynowym naparze Herbata jest czymś więcej niż gorącym napojem rozgrzewającym. To leczniczy napar z liści i pąków krzewu herbacianego. Często parzona również z ziół. Oprócz wartości prozdrowotnych ma wyjątkowe walory smakowe. Każda herbata cechuje się także aromatycznym zapachem. Ważne jest jednak, aby każda z nich została prawidłowo przygotowana. W przeciwnym razie straci to, co w niej najlepsze. Herbata z miodem – wykorzystaj dary natury Miód ma wiele właściwości odżywczych. Składa się głównie ze zdrowych cukrów – glukozy i fruktozy. Są one wręcz pożądane przez organizm. Cukry te nie przekształcają się w tłuszcz, dzięki czemu o wiele łatwiej zachowasz smukłą sylwetkę. Będzie korzystny zwłaszcza dla osób zmagających się z cukrzycą. Miód pozwoli Ci dostarczyć do organizmu składniki mineralne takie jak     Jod     Magnez     Żelazo Oraz witaminy z grup     B     C Ponadto pomaga w okresie zimowym, zwłaszcza podczas przeziębień. Miód rozgrzewa, łagodzi ból gardła oraz pomaga usuwać toksyny z organizmu. Pomaga nam także wzmacniać odporność – oczywiście przy dłuższym stosowaniu. Miód do herbaty - nie zabij tego co w nim najlepsze! Miód dodawany do herbaty osładza jej smak. Jest to zdecydowanie zdrowsze rozwiązanie niż słodzenie herbaty za pomocą cukru. Zatem jeśli preferujesz bursztynowy napój w słodszej wersji kup wspominany naturalny słodzik w sklepie z miodem. Choć wspomniany gęsty płyn produkowany przez pracowite pszczoły ma wiele właściwości prozdrowotnych, to łatwo może je utracić. Wystarczy temperatura 40 stopni, aby stał się jedynie substancją słodzącą. Jeśli zależy Ci na czymś więcej, niż na aromacie dodawaj go do ciepłej – nigdy nie do gorącej – herbaty.  

Miód malinowy to pyszny słodzik, który od dawna jest stosowany w leczeniu różnych dolegliwości. Doceniamy go za subtelny, lekko kwaskowy smak i szereg wartości odżywczych. W leczeniu jakich chorób pomaga miód malinowy i w jakim regionie Polski wytwarza się go najwięcej? Na te pytania odpowiemy w poniższym tekście. Wspomnimy sobie również krótko o miodach smakowych. Czym jest miód malinowy? Maliny są pełne antyoksydantów, które pomagają chronić organizm przed wolnymi rodnikami. Wolne rodniki mogą powodować uszkodzenia komórek i DNA, co zwiększa ryzyko rozwoju chorób serca, raka, choroby Alzheimera i innych przewlekłych schorzeń. Nic więc dziwnego, że postanowiono stworzyć miód na bazie nektaru z malin. Miód malinowy powstaje na plantacjach malinowych, które spotkać można przede wszystkim na Lubelszczyźnie. To tam znajdziemy pasieki, których pszczele pracownice zbierają nektar z pobliskich, malinowych plantacji. Pyłki i nektar z krzewów malinowych jest dla pszczół bardzo pożywny i pełny niezbędnych im cukrów. Na bazie tego nektaru powstaje pyszny miód. Miód malinowy – korzyści spożywania Spożywanie miodu malinowego ma liczne korzyści. Miód ten jest pełen wspomnianych już antyoksydantów i przeciwutleniaczy. Dodatkowo wykazuje on działanie przeciwzapalne, które wynika z wysokiego stężenia flawonoidów. Mogą one pomóc zmniejszyć stan zapalny w organizmie spowodowany przez choroby przewlekłe, takie jak zapalenie stawów lub astma. Pomagają one również obniżyć poziom cholesterolu, jednocześnie zwiększając poziom dobrego cholesterolu (HDL) w organizmie. Czy miód malinowy ma kolor różowy? Niestety nie. Ma on odcień przypominający kwiat maliny, czyli jest delikatnie żółty. Wprawny nos wyczuje w nim delikatną, lekko kwaśną woń malin. Jego aromat jest niepowtarzalny. A czy istnieją inne, popularne miody smakowe, które wytwarzają polskie pszczoły na owocowych plantacjach? Inne miody smakowe Oczywiście miód malinowy to niejedyny miód owocowy, który zbiera się w Polsce. Spotkać można również inne jego odmiany. Popularną opcją jest np. miód jabłoniowy o herbacianej barwie, czyli miód z kwiatu jabłoni. Reszta to tak zwane miody z dodatkami, czyli naturalne miody z dodatkami liofilizowanych owoców. W wielu sklepach można zakupić specjalne zestawy z miodem, w skład których wchodzą właśnie małe słoiczki z miodami o różnych, owocowych smakach. Wykonuje się je także samodzielnie w domu. W tym celu używa się truskawek, malin czy też brzoskwiń.

Miód to wyjątkowy dar natury i jeden z najstarszych słodzików. Delektowali się nim starożytni Egipcjanie, a także Chińczycy, amerykańscy Indianie i Grecy. Wszyscy oni używali miodu na wiele sposobów – jedząc, przygotowując lekarstwa i stosując go w swoich kosmetykach. Do dziś ludzie używają miodu w medycynie, produktach do pielęgnacji skóry i w celach kulinarnych. Czy bogatą historię ma również polski miód? Miód w starożytnym Egipcie Miód jest wspominany w wielu starożytnych dokumentach egipskich. Był używany jako słodzik do wina i piwa, a także do potraw takich jak chleby, ciasta i desery. Już wtedy znano i wykorzystywano właściwości lecznicze miodu. Powszechnie używano go do leczenia oparzeń lub innych ran, gdzie działał jako środek antybakteryjny, który zapobiegał infekcjom. Wszyscy znają opowieści o Kleopatrze, która kazała sobie przygotowywać kąpiele z mleka i miodu. To połączenie miało jednocześnie lekko złuszczać naskórek (umożliwiał to kwas mlekowy), jak i dogłębnie odżywiać i regenerować skórę całego ciała. Egipska królowa dodawała ten składnik również do maseczek mających za zadanie nie tylko nawilżyć twarz, ale i działać przeciwstarzeniowo. Miody w starożytnej Grecji Od najdawniejszych czasów nie tylko zbierano miód leśny, ale i zakładano swoje pasieki wytwarzające wysokiej jakości miody, na których zakup mogli pozwolić sobie tylko najbogatsi. Starożytni Grecy także odkryli moc tkwiącą w miodach. Wierzyli, że miód może leczyć ból gardła, kaszel i problemy żołądkowe, dlatego bez wyrzutów sumienia osładzali sobie życie. Czy miód był popularny wśród starożytnych Rzymian? Oczywiście. Ci byli znani ze swojego zamiłowania do słodyczy. Miody traktowali nie tylko jako składnik deserów, ale wykorzystywano je również, by nadać winu słodszy smak. Polski miód – początki pszczelarstwa na ziemiach polskich Pasieki bardzo dobrze prosperowały na ziemiach polskich. Istnieją dowody na to, że polskie miody hodowano tutaj już co najmniej 2 tysiące lat temu. Ówcześni pszczelarze – nazywani wtedy bartnikami – cieszyli się ogromnym szacunkiem. Praca z pszczołami nie była łatwa, wymagała cierpliwości oraz ogromnego doświadczenia. Miód pozyskiwano wtedy z barci, czyli naturalnie wydrążonych pni drzew, w których znajdowały się gniazda pszczół. Dzisiaj miód jest równie doceniany, jak w przeszłości. Popularne, polskie miody, które oferuje każdy dobrze zaopatrzony sklep z miodem to między innymi miód akacjowy czy miód gryczany. Dużą popularnością wśród Polaków cieszy się również miód faceliowy oraz świeży – pachnący akacją i rzepakiem – polski miód wiosenny.

Każdy polski miód – nawet ten naturalny – sprzedawany przed supermarket lub sklep z miodem, będzie miał na wieczku podaną danę ważności, która określa mniej więcej czas, w którym należy produkt spożyć. Czy jednak słyszeliście kiedyś o słoiczku z miodem, którego zawartość się zepsuła lub spleśniała? Prawdopodobnie nie. A oto kilka powodów. Miody z egipskich grobowców i wykopalisk – kilka ciekawostek Zapewne słyszeliście o dawnych kulturach, które wierzyły w życie pozaziemskie. Wierzyli oni również, iż zmarłych trzeba w podróż w zaświaty odpowiednio wyprawić. Stąd w grobowcach broń, kosztowności czy chociażby zapasy jedzenia, między innymi baryłki z miodem, który w ówczesnych czasach z chęcią spożywano, dodawano do deserów czy wina. Po upływie pewnego czasu pozostawione jedzenie ulega całkowitemu rozkładowi, a co się dzieje z miodem? Okazuje się, że czas nie ma na jego właściwości większego wpływu. Dowód? W 2015 roku archeolodzy w egipskim grobowcu znaleźli baryłkę miodu, którego wiek oszacowano na 3 000 lat. Pod warstwą zabezpieczającego wosku znaleziono pachnący i – wydaje się – perfekcyjnie nadający się do spożycia miód. Dlaczego miody się nie psują? Wiemy już, że naturalny miód – niezależnie od tego, czy jest to miód akacjowy, miód leśny, czy miód wiosenny – nie psuje się. Podobnie na czas może reagować sos sojowy, cukier, sól, biały ryż oraz nasiona strączkowe. Oznacza to, że nawet po upłynięciu daty ważności, nie musimy się bać, iż miód, np. uzyskiwany z kwiatów facelli miód faceliowy, nam zaszkodzi. Z jakiego powodu polskie miody – i nie tylko – nie psują się? Wszystko z uwagi na wysoką zawartość cukru i kilka innych cech, między innymi odczyn kwaśny. Takie środowisko nie jest pożądanym miejscem do rozwoju bakterii. Tak więc miód nie ma tendencji do psucia się, a jedynie krystalizacji. Nie oznacza to absolutnie, iż uległ on w jakikolwiek sposób zepsuciu. Jeśli miód gryczany w naszym słoiczku zmienił stan skupienia z ciekłego na stały, możemy go podgrzać i roztopić przed podaniem, np. do naleśników. Dlaczego miody mogą fermentować i co z nimi wtedy zrobić? Ustaliliśmy już, że miód nie ma tendencji do psucia się, jednak może sfermentować. Kiedy i dlaczego tak się dzieje? Sfermentowany miód zacznie wytwarzać delikatną pianę oraz może wydzielać charakterystyczny zapach octu lub też drożdży. Dlaczego polski miód fermentuje? Wiąże się to z zebraniem z ula nektaru, który nie został jeszcze do końca przetworzony w miód. Sfermentowany miód można wykorzystać do przygotowania pitnego miodu.